Mój ojciec Bellur Krisznamaczar pochodził z biednej rodziny zamieszkującej wioskę Bellur w okręgu Kolar, obecnie należącym do stanu Karnataka. Był dyrektorem jedynej szkoły podstawowej w małym miasteczku Narsapur. Po trzydziestu latach pracy jako nauczyciel przeszedł na emeryturę w 1924 roku.
Urodziłem się w sobotnią noc 14 grudnia 1918 roku. Moja matka Sześamma miała wtedy grypę. W całym kraju szalała epidemia tej choroby i wiele osób zmarło. Dzięki łasce Boga moja matka i ja przeżyliśmy. Miałem bardzo ciemną skórę, moja głowa często zwisała ciężko z karku i podnosiłem ją z wysiłkiem. Moja głowa w stosunku do reszty ciała była nieproporcjonalnie duża i rodzeństwo docinało mi i żartowało ze mnie z tego powodu. Gdy miałem pięć lat mój ojciec przeprowadził się do miasta Bangalore, ponieważ dostał pracę urzędnika w dużej hurtowni, której wlaścicielem był muzułmanin imieniem Abdulla. Mój ojciec był uczciwym i pracowitym człowiekiem i dlatego wzbudził zainteresowanie właściciela. Traktował on mojego ojca jak brata i wspomagał finansowo naszą rodzinę. Byłem jedenastym dzieckiem z trzynaściorga, z których przeżyło dziesięcioro. Przed śmiercią ojciec zdążył wydać za mąż trzy córki i ożenić jednego syna.